Wymyślili sobie ideę, żeby wystrzeliwac satelity na orbite nowym sposobem.
Mianowicie "z karuzeli".
Zrobic bęben z ktorego wypomuje się powietrze, rozpędzić pocisk "na karuzeli", a następnie wypuścić.
Odpowiednie miejsce przeznaczone do przebicia będzie zabezpieczone membraną, jednorazową, która zostaje przerwana/ zużyta podczas startu:
System ma oczywiste gigantyczne wady. Otóż, strzelany satelita musi byc pierońsko odporny na przyspieszenie, ponieważ podczas kręcenia na karuzeli będa działały ogromne siły.
Dwa: musi byc odporny na przejście przez gęstą warstwę atmosfery z wielką prędkością.
Te dwa problemy BARDZO ograniczają użycie tego czegoś.
Natomiast, gdyby im się udało, jest to idealny sposób na tanie wystrzeliwanie wolframowych "słupów", które byłyby przechowywane na orbicie, i w razie potrzeby raziłyby z orbity swoją energią kinetyczną:
[ Dodano: Pią 13 Paź, 2023 ]
Jest to więc idea - cóż... procy.
Dodatkowo można myśleć o locie suborbitalnym, to jest o miotnieciu pocisku ponad atmosferę ale troche wolniej, tak że nie wejdzie na orbitę.
Byłoby to wtedy nie tyle przechowywanie pocisków na orbicie, tylko "zwyczajne" strzelanie o zasięgu na poziomie międzykontynentalnym i czasie lotu pocisku rzędu godzina-dwie.
Wymyślili sobie ideę, żeby wystrzeliwac satelity na orbite nowym sposobem.
Mianowicie "z karuzeli".
Wymyślili sobie aby zgarnąć masę kasy z ekodotacji za naprawdę idiotyczny i nie mający szans na realizację projekt...
michqq napisał/a:
Otóż, strzelany satelita musi byc pierońsko odporny na przyspieszenie, ponieważ podczas kręcenia na karuzeli będa działały ogromne siły.
Zasadniczo przypomina pod tym względem projekty superdział do wystrzeliwania na orbitę, tylko że w odróżnieniu od nich, zamiast kilkunastu milisekund oddziaływania przyspieszenia działa ono przez cały czasu budowania prędkości, czyli kilka do kilkudziesięciu minut.
A wartości przyspieszeń są porównywalne - przecież cała wymagana składowa prędkości jest budowana na ćwiartce okręgu.
Odporność na tak wielkie przeciążenia wymaga stosowania bardzo mocnej struktury rakiety (bo oni nie chcą nadawać mu prędkości orbitalnej), której zwiększona masa całkowicie zabije oszczędności z początkowego rozpędzania. I to zabija pomysł całkowicie.
Na bardzo podobnej zasadzie, tylko że jednak 100 razy rozsądniej działały pomysł z użyciem odpowiednio wyprofilowanych torów kolejowych (połączenie spacex i hyperloop ) pozwalając na znacznie mniejsze przeciażenia.
michqq napisał/a:
Natomiast, gdyby im się udało, jest to idealny sposób na tanie wystrzeliwanie wolframowych "słupów", które byłyby przechowywane na orbicie, i w razie potrzeby raziłyby z orbity swoją energią kinetyczną:
Problem z tymi słupami polega na tym, że nie da się zbytnio nimi celować. Umieszczone na orbitach okołobiegunowych musiałyby sobie czekać na dogodną porę ataku, chyba że celem jest Święty Mikołaj. Przy czym wciąż musiałyby mieć całkiem spore silniki z paliwem aby to zrobić odpowiednio sprawnie, dv na poziomie 1km/s.
Wysoka prędkość też jest niepraktyczna, bo penetratory wolframowe powyżej 2100 m/s ulegną samodestrukcji, kąt ataku jest bardzo niski, nie sprzyjający penetracji w głąb gruntu.
Absolutnie niepraktyczne, bo jednak bomby nuklearne działają lepiej, tak samo suborbitalne głowice kinetyczne.
_________________ Pożyteczny idiota to wciąż idiota.
Zagryzłem zęby i zagłosowałem na chlewnię.
Wymyślili sobie aby zgarnąć masę kasy z ekodotacji za naprawdę idiotyczny i nie mający szans na realizację projekt...
Wiele startupow na tym polega.
Nie jest jednak dla mnie jasne czy ten też.
kaczkodan napisał/a:
Odporność na tak wielkie przeciążenia wymaga stosowania bardzo mocnej struktury rakiety (bo oni nie chcą nadawać mu prędkości orbitalnej), której zwiększona masa całkowicie zabije oszczędności z początkowego rozpędzania. I to zabija pomysł całkowicie.
Nie tylko to - również fakt że ów pocisk "wisi" na jakimś "łańcuchu" tej karuzeli - on musi być odpowiednio wytrzymały i to też jest słaby punkt konstrukcji. Dalej: samo wystrzelenie pocisku (odłączenie się od karuzeli) sprawia, że całość traci równowagę, wcześniej przy rozkręcaniu mają jakąś przeciwwagę. Po zwolnieniu pocisku równowaga idzie w diabły. Dalej: po przerwaniu tej membrany tam od razu wpada powietrze, a wszystko jest rozkręcone i zaczyna hamować w powietrzu. A że prędkości ma hipersoniczne, więc to nie jest miękkie...
Tego rodzaju problemy.
Dlategoteż pokazali przeskalowany demonstrator, zeby pokazać co działa a z czym jest problem.
Czy całość sie rozwinie - czy to ślepa uliczzka - trudno powiedzieć.
Pomysły polegajace na długim torze (liniowe rozpędzanie) z kolei mają ta wadę że są, cóż, "bardzo wydłużone" i brak możlwości manewrowania nimi (celowania w inne miejsce)
Ten projekt ma tą zaletę, jak sie wydaje, że daje się mu dobudowac strzelanie w różnych kierunkach.
W przypadku satelitów - no niepotrzebne, zasadniczo strzela sie na wschód i tyle.
W przypadku suborbitalnych głowic kinetycznych - manewrowanie wyrzutnią jest kluczowe.
kaczkodan napisał/a:
Absolutnie niepraktyczne, bo jednak bomby nuklearne działają lepiej,
No nie, tak to nie ma. Bomby nuklerane bazują na ich niedziałaniu.
_________________ Toast wódczany o postaci dialogu.
Zasłyszane na dniach.
:
- Ruskij wojennyj korabl?
- Do dna!
Dalej: samo wystrzelenie pocisku (odłączenie się od karuzeli) sprawia, że całość traci równowagę, wcześniej przy rozkręcaniu mają jakąś przeciwwagę. Po zwolnieniu pocisku równowaga idzie w diabły.
Tutaj mają "znakomity" pomysł polegający na tym, że chcą wysyłać dwa ładunki na raz: drugi ładunek jest przeciwwagą i wylatuje tuż za pierwszym. Nie wyjaśnili jednak co powstrzyma 2 ładunek od polecenia prosto w drugą stronę. Może "ośka" wytrzyma to wahnięcie...
michqq napisał/a:
po przerwaniu tej membrany tam od razu wpada powietrze, a wszystko jest rozkręcone i zaczyna hamować w powietrzu
To najmniejszy problem - można wprowadzić jakieś wybuchowo zamykane "drzwi".
michqq napisał/a:
Pomysły polegajace na długim torze (liniowe rozpędzanie) z kolei mają ta wadę że są, cóż, "bardzo wydłużone" i brak możlwości manewrowania nimi (celowania w inne miejsce)
Co przy orbitach biegunowych i geostacjonarnych zupełnie nie ma znaczenia.
michqq napisał/a:
No nie, tak to nie ma. Bomby nuklerane bazują na ich niedziałaniu.
Ale muszą demonstrować że mogą, a nie że nie mogą
Pręty kinetyczne to całkowicie niepraktyczna broń. Najbliższym sensownym obiektem są rakiety balistyczne z głowicami penetrującymi.
Wracając do Spin Launcha nie ma on sensu jako broń zarówno z powodu swojego rozmiaru jak i czasu pracy - jego sens istnienia polega na tym, że wysyłałby obiekty w kosmos w sposób ciągły, start za startem.
michqq napisał/a:
Czy całość sie rozwinie - czy to ślepa uliczzka - trudno powiedzieć.
Bardzo łatwo powiedzieć - totalny, totalny bezsens.
Ale - z jednym wielkim zastrzeżeniem - na Ziemi.
W przypadku na przykład Księżyca zrobienie takiego systemu który wysyłałby w ten sposób kopaliny ma wielki sens - prędkość ucieczki to tylko 2.38 km/s a towarem są "skały" W przypadku systemu który zużywałby jedynie prąd z elektrowni słonecznych mogłoby to być ekonomicznie opłacalne, bo w przypadku działa magnetycznego potrzebne są jednorazowe saboty.
_________________ Pożyteczny idiota to wciąż idiota.
Zagryzłem zęby i zagłosowałem na chlewnię.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
REGULAMIN i FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
Galeria
Download
) pozwalając na znacznie mniejsze przeciażenia.
