[Roztropek]

W PZ Nr 52 z 2005 r zamieszczono artykuł pana Romana Przeciszewskiego "Gdzieś daleko za mgłą" o tym jak traktuje się małżeństwa absolwentów WAT rozmieszczając ich na starcie życiowym po przeciwnych stronach kraju. I nie ma mocnych, żeby dzieliło ich najwyżej 50 - 100 km. Wypowiedź pana Przewodniczącego Konwentu Dziekanów Korpusu Oficerów WP w tej sprawie zamyka zdanie „jest to kolejny dowód na bezduszność ustawy pragmatycznej”. A ja bym powiedział, że jest to kolejny dowód na głupotę. Ponieważ są to dwa małżeństwa to mam radę dla dwóch osób (męża lub żony w każdym z nich) natychmiast zwalniajcie się z wojska. Wasze poświęcenie MON ma ........ Panowie redaktorzy z PZ uzgodnijcie swoje stanowisko, najpierw służba potem rodzina, czy odwrotnie bo zgłupiałem.

[Famer]

[dziamdziak]

Polska to państwo prorodzinne, w którym podstawowa komórka społeczna jest oczekiem w głowie polityków (szczególnie z LPR). Naszym zadaniem jest sie rozmnażać, oczywiście w obrębie tej komórki....
Nasze prorodzinne państwo prawa cały czas systemowo dba o rozwój podstawowej komórki społecznej dlatego w resorcie ON zlikwidowało rozłąkowe i w ustawie pragmatycznej nie wprowadziło ograniczenia aby nie czynić tak aby w miarę możliwości małzeństwo wojskowe nie znajdowało się w 50% w Iraku, a drugich 50% w Afganistanie. Komplikuje to nieco m.in. rozmnażanie, ale w sumie ważne żeby mąż uznał..... Oczywiście żartowałem.

[Draken1970]

[i]

Oj, Draken, Draken, a Ty znowu o tych "kopertach"
I ja to wiem, i Ty to wiesz, i cała masa innych też to wie - że najważniejsza w życiu człowieka jest jego rodzina i jej dobro. Nigdy nie podporządkowałem istotnych dla mojej rodziny spraw - sprawom Armii. Byłbym ostatnim głupcem gdybym tak robił. To nie z Armią człowiek brał ślub i nie z nią płodził dzieci.
Jednak z perspektywy miasta Warszawa sytuacja wygląda całkiem odmiennie. Łatwo jest zlikwidować urlop rozłąkowy, kiedy się wykupiło ładne mieszkanko w stolicy, kiedy dzieci pokończyły tam dobre szkoły, studia i się już usamodzielniły. Kiedy nie trzeba żyć na dwa domy a rynek pracy jest nieporównanie lepszy niż w takim to np. pięknym malowniczym mieście Mirosławcu. Wielu ludzi niestety zapomina o tym jak im się służyło u progu ich kariery. Na co narzekali, co ich irytowało. Po 20-25 latach, służąc już w innych realiach (wygodnych), wydaje im się, że to obecnie wojskowy standard. I znów się kłania ten "wół co cielęciem był".

Czy to naprawdę takie trudne, by rodzinom wojskowym, niezależnie czy z jednym żołnierzem w rodzinie, czy z dwoma - życie ułatwiać a nie utrudniać? Wystarczy aby komuś się po prostu chciało i zwrócił na to uwagę nowelizując ustawę pragmatyczną. Wystarczy tylko kilka dobrze przemyślanych zapisów i służba przestanie być konkurencją dla rodziny. Rodzinom można dać wiele co nie wymagać będzie od Państwa nakładów finansowych. A jeśliby wymagało? Parę Rosomaków i ze 3 F-16 rozwiązałoby problem na lata.

Nie trzeba być wielkim psychologiem by wiedzieć, że żołnierz zadowolony ze swojego życia rodzinnego, któremu Armia pomaga w tej kwestii zamiast tylko rzucać kłody pod nogi, będzie efektywniejszy w swej codzinnej służbie. A o to przecież chodzi. Czy to tak trudno zrozumieć?

[Draken1970]

[Topic]

Żeby płodzić dzieci to trzeba mieć gdzie to robić. Niedługo pozostaną nam z ustawy o zakwaterowaniu SZ tylko namioty. W zależności od ilości potomstwa będzie przysługiwał odpowiednio duży namiot.
Panowie na odpowiednich stołkach przecież otrzymali kiedyś kwaterę w Warszawie, później zmienili ustawę tak, aby móc to mieszkanie wykupić po okazyjnych cenach. A teraz nie martwi ich problem mieszkaniowy kadry. Dlaczego? Bo to nie ich dotyczy. Oni szukają oszczędności, a że jest to kosztem rodzin? Później się dziwić, że rodziny wojskowe albo dzieci nie mają, albo mają tylko jedno, albo.... się rozwodzą.

Żeby płodzić dzieci to trzeba mieć gdzie to robić. Niedługo pozostaną nam z ustawy o zakwaterowaniu SZ tylko namioty. W zależności od ilości potomstwa będzie przysługiwał odpowiednio duży namiot.
Panowie na odpowiednich stołkach przecież otrzymali kiedyś kwaterę w Warszawie, później zmienili ustawę tak, aby móc to mieszkanie wykupić po okazyjnych cenach. A teraz nie martwi ich problem mieszkaniowy kadry. Dlaczego? Bo to nie ich dotyczy. Oni szukają oszczędności, a że jest to kosztem rodzin? Później się dziwić, że rodziny wojskowe albo dzieci nie mają, albo mają tylko jedno, albo.... się rozwodzą.

[mat33]

....że zycie kazdego normalnego faceta zmierza ku byciu waznym elementem rodziny,a napewno nie chodzi tu tylko o posiadanie rodziny samo w sobie.
Stwierdzilem,ze pieniadze zarabiane w korpusie do podoficerskiego nie skompensuja braku mozliwosci realnego zajmowania sie domem,rodzina.Wiadomo,ze jesli zostaje po odliczeniu kosztow przejazdu do domu tyle,ile zarabiaja mezczyzni pracujacy u "prywaciarzy",w zakladach,firmach, to niewiele namyslu trzeba,aby pozegnac sie z armia.Z reszta,juz od dawna mowiono mi,ze jak pracowac w wojsku "na zawodowego",to byc warto starszym podoficerem albo oficerem.Zaluje,ze nie mialem okazji uczyc sie w szkole wojskowej i ze nie myslalem powaznie o pracy w wojsku,kiedy stawalem przed komisja WKU,bo teraz nie moge juz pracowac w desantowo-szturmowych,a do takich jednostek mam najblizej,wiec musze zwolnic sie i poszukac sobie miejsca u siebie w miescie,jak nie duzo dalej (zagranica)

....że zycie kazdego normalnego faceta zmierza ku byciu waznym elementem rodziny,a napewno nie chodzi tu tylko o posiadanie rodziny samo w sobie.
Stwierdzilem,ze pieniadze zarabiane w korpusie do podoficerskiego nie skompensuja braku mozliwosci realnego zajmowania sie domem,rodzina.Wiadomo,ze jesli zostaje po odliczeniu kosztow przejazdu do domu tyle,ile zarabiaja mezczyzni pracujacy u "prywaciarzy",w zakladach,firmach, to niewiele namyslu trzeba,aby pozegnac sie z armia.Z reszta,juz od dawna mowiono mi,ze jak pracowac w wojsku "na zawodowego",to byc warto starszym podoficerem albo oficerem.Zaluje,ze nie mialem okazji uczyc sie w szkole wojskowej i ze nie myslalem powaznie o pracy w wojsku,kiedy stawalem przed komisja WKU,bo teraz nie moge juz pracowac w desantowo-szturmowych,a do takich jednostek mam najblizej,wiec musze zwolnic sie i poszukac sobie miejsca u siebie w miescie,jak nie duzo dalej (zagranica)

[draconus]

Witam zainteresowanych niniejszym tematem.

Zakładając ten temat nie spodziewałem się, że zainspiruje on p. Włodzimierza Kaletę do polemiki z nami, nawet że zapoczątkuję poważną dyskusję na łamach Polski Zbrojnej.
Mało tego - skrytykowany tutaj artykuł skłonił (tak mi się wydaje) do uderzenia się w pierś i przyznania nam częściowej racji, a przynajmniej próby udowodnienia że autor miał coś innego na myśli. To dobrze świadczy o autorze i tu mój ukłon w jego stronę.

Artykuł ukazał się w Polsce Zbrojnej nr 7(473) z dn.12.02.2006 na stronach 12-13 pt.:"Burze rodzinne".

Cytat:

Wywołałem burzę z piorunami. Jedno zwykłe zdanie wyłowione spośród setek innych stało się pretekstem zupełnie poważnej dyskusji. Dostało mi się mocno, ale przynajmniej wiadomo teraz jedno: odsłoniliśmy bardzo czuły punkt wojskowej rzeczywistości. jego współrzędne określają trzy słowa: rodzina czy służba.

Cytat:

Opinie kadry z koszar mogą w tym pomóc. Cała ta dyskusja udowadnia, że dylemat "rodzina czy jednostka" jest bardzo ludzki. Z przyjemnością przyjąłem więc ciosy niczym posłaniec złych wiadomości. Głowy mi nie ścięto, a tylko, i aż, zbliżyliśmy się do tematu gorącego. Warto go polecić wszystkim tym, którzy swoimi decyzjami określają jego temperaturę.

To dwa cytatu z tego artykułu (początek i koniec). Muszę przyznać że p. Kaleta trochę się "zrehabilitował"

Tak na marginesie - w obecnej chwili raczej nikt się nie waha co do objęcia nowego stanowiska - w sytuacji gdy każde stanowisko (albo jakiekolwiek) trzeba sobie "załatwiać". Nikt nikomu nic nie zaproponuje. W wojsku panuje niesamowity wręcz nepotyzm.

Druga sprawa - znam wiele przykładów że służbę (karierę) i rodzinę można doskonale pogodzić bez żadnego uszczerbku na jednym i drugim - bardziej może na zszarganych nerwach.

[mat33]

Sam doświadczyłem,że słuzby w wojsku nie należy traktować jak stałej pracy.
Przesłużyłem ponad 6 lat,w tym mając długi okres wyczekiwania wyjazdu na misje.W koncu po 2 misjach zdecydowalem się opuścić szeregi.Zauwazylem,ze nie mozna na jednym koncu mieszkac z rodzina,a na drugim koncu pracowac,jesli zarobki nie kompensuja rozlaki.
Niech przemysla Ci moj list,ktorzy chca trafic do armii z mysla,ze dostana stala prace,przeprowadza sie z jednego konca na drugi i beda szczesliwi.
Sam mialem takich kumpli,ktorzy pracuja raptem 5 miesiecy,a juz codziennie rano ich krew zalewa,ze nie ma go w domu po pracy i prace domowe nawarstwiaja sie.
Slysze tylko slowa z rodzaju:"...Chcialo sie miec stala prace i uwierzylo sie w zapewnienia kadrowcow-chcialo sie isc do wojska,to teraz sie czlowiek
... biip P_E ,bo w domu mnie nie ma po pracy,a roboty tam coraz wiecej,np.w ogrodzie lub w samym domu..."

Sam doświadczyłem,że słuzby w wojsku nie należy traktować jak stałej pracy.
Przesłużyłem ponad 6 lat,w tym mając długi okres wyczekiwania wyjazdu na misje.W koncu po 2 misjach zdecydowalem się opuścić szeregi.Zauwazylem,ze nie mozna na jednym koncu mieszkac z rodzina,a na drugim koncu pracowac,jesli zarobki nie kompensuja rozlaki.
Niech przemysla Ci moj list,ktorzy chca trafic do armii z mysla,ze dostana stala prace,przeprowadza sie z jednego konca na drugi i beda szczesliwi.
Sam mialem takich kumpli,ktorzy pracuja raptem 5 miesiecy,a juz codziennie rano ich krew zalewa,ze nie ma go w domu po pracy i prace domowe nawarstwiaja sie.
Slysze tylko slowa z rodzaju:"...Chcialo sie miec stala prace i uwierzylo sie w zapewnienia kadrowcow-chcialo sie isc do wojska,to teraz sie czlowiek
... biip P_E ,bo w domu mnie nie ma po pracy,a roboty tam coraz wiecej,np.w ogrodzie lub w samym domu..."