[Stevie]

Cytat:

List Otwarty wdowy, generałowej Krystyny Kwiatkowskiej, aktem oskarżenia Polskich Władz -FRAGMENTY List Otwarty generałowej KRYSTYNY KWIATKOWSKIEJ Posłowie, Senatorowie, Ministrowie, Kardynałowie, Arcybiskupi, Biskupi, Księża, Dyrektorzy, Prezesi, Bracia Kurkowi, Dziennikarze, Przyjaciele i Koledzy mojego Męża Cywilna kontrola upolityczniła wojsko Czego się boicie? Minęło 5 lat od tragicznej soboty, któ­ra zniszczyła bezpowrotnie nasze życie. Pięć lat, które nie przyniosły ukojenia na­szego bólu, nie odpowiedziały na żadne pytania. Wręcz przeciwnie, przyniosły więcej wątpliwości, namnożyły pytań, które nie pozwalają nam na domknięcie kolejnych etapów żałoby. Chciałabym niniejszym listem wy­razić swoje rozczarowanie procesem wyjaśniania katastrofy, olbrzymim za­niedbaniem Ministerstwa Obrony Naro­dowej w zakresie zapewnienia bezpie­czeństwa swoim dowódcom, brakiem obrony ich honoru jak również nale­żytego uszanowania generałów po ich śmierci. Chciałabym wreszcie dać obraz życia mojego męża, żołnierza i genera­ła, przedstawić skalę jego obowiązków i wyrzeczeń w stosunku do wynagrodzeń oraz standardu życia, gdyż wiele osób nie zdaje sobie sprawy z ich rozbieżności. (.....) Przyjmijmy teraz jednak nieco szer­szą perspektywę. Po 1989 r. władza cy­wilna przejęła kontrolę nad armią i to ona prowadziła politykę kadrową oraz miała zabezpieczać pieniądze na sprzęt dla wojska. Żołnierze się cieszyli, bo ro­zumieli, że wojska będzie mniej, ale bę­dzie lepiej doposażone. RESTRUKTURY­ZACJA – piękne słowo, często powtarzane przez polityków, za którym kryła się jed­nak praktycznie LIKWIDACJA. Likwidacja kilkunastu jednostek, dywizji, brygad, szkół oficerskich. I nic w zamian. Zaosz­czędzone środki nie trafiały do pozosta­wionych jednostek. Do tej pory dotyka je ciągła zmiana nazw i struktur. Idą za tym ogromne koszty, a także obniżanie licz­by etatów, ciągłe szukanie oszczędności. Ciągła manipulacja i odbieranie tego, co było wcześniej przyznawane. Żołnierze nie mają takiego samego prawa głośno mówić o swoich niepokojach i domagać się swoich praw jak inne grupy społecz­ne. Obserwuję z żalem, że polityka pro­wadzona w wojsku od kilku lat dopro­wadziła i dalej doprowadza do totalnego chaosu w armii. Na potwierdzenie tego można przytoczyć otwarty list żołnierzy, który został wysłany do 50 posłów i se­natorów, opublikowany w niezależnych mediach (23 stycznia 2015 r.). Oczywiście bez imiennych podpisów, gdyż żołnierze wiedzą, że od razu poszliby na bruk, bo tak było i dalej jest w wojsku. Niestety, to nie kto inny, jak cywilna kontrola upolityczniła wojsko. Mój mąż przez 41 lat pracował z wszystkimi pre­zydentami, ministrami, nikogo nie dzie­lił i wszystkich szanował. Politycy jako, przełożeni i zwierzchnicy chcieli mieć odpowiedzialnego, niezawodnego czło­wieka, dlatego proponowali mu coraz wyższe stanowiska. I to właśnie podczas obecnych rządów doszło do zaostrzenia relacji i retoryki politycznej w kraju. Mój mąż nie miał np. prawa skorzystać z ja­kiegokolwiek zaproszenia pana Prezydenta Lecha Kaczyńskiego czy ministra Szczygły bez zgody ministra Klicha. Zawsze każde wyjście musiał zameldować i zdać relację, w jakim celu tam idzie. Pan Klich zachowywał się tak, jak gdyby ar­mia to był jego własny folwark. Minister, z wykształcenia lekarz medycyny, i jego sekretarka mieli więcej do powiedzenia w wojsku niż generał broni. Żołnierze nie mogli liczyć na należyte wsparcie pana ministra, gdyż liczył się dla niego tylko jego osobisty wizerunek. (...) To, co działo się po śmierci kapitana Daniela Ambrozińskiego, przekroczyło jednak wszelkie granice. Mąż chciał usza­nować rodzinę zmarłego oraz rodziny ciężko rannych żołnierzy. Procedura jest taka, że najpierw informuje się o wy­padku rodziny, a dopiero później media. Mąż czekał na potwierdzenie od dowódcy Wojsk Lądowych (to te wojska mają ludzi w terenie) o powiadomieniu rodzin. Nie­stety pan Klich nie uszanował procedury – najpierw poinformował media i wysłał je pod bramę Dowództwa Operacyjnego. Sekretarka ministra, pani Bartkowska, nieustannie dzwoniła do dowództwa, pytając, co się tam dzieje, że nikt nie in­formuje mediów. Posiadam pismo, które dotyczy tej sytuacji. Pamiętam rozmowę męża z panem Klichem i panią Bartkow­ską, do której powiedział, że on nigdy nie zwrócił się do szeregowego w takim to­nie, w jakim ona zwróciła się do niego, trzygwiazdkowego generała. Mąż kochał wojsko, ale polityka spra­wiła, że był już tylko zmęczony. Ponieważ od dawna miał wypracowaną emeryturę, złożył papiery o odejście z armii, uzasad­niając swą decyzję panującą sytuacją oraz stylem dowodzenia armią przez minister­stwo. Minister Klich poprosił męża wtedy na rozmowę, bardzo go za wszystko prze­praszał. Mąż przyjął przeprosiny i zgodził się zostać, wydał jednak oświadczenie, w którym przedstawił swoje uwagi i za­strzeżenia. Bardzo nie spodobało się to panu Klichowi, wysłał więc do Dowódz­twa Operacyjnego wszystkie kontrole, ja­kie były możliwe. Pytałam męża, czy się nie boi, powiedział: „jestem spokojny”. Klich kontynuował politykę upokarza­nia generałów. Kiedy leciał do żołnierzy w Iraku czy Afganistanie, nie zabierał ge­nerałów ze sobą. Niektórzy z nich nawet przez 3 lata nie byli u swoich żołnierzy, lecieli dopiero wtedy, gdy napisali o to specjalną prośbę do pana Klicha. Jednak samolot zawsze był wypełniony, zawsze leciała pani Bartkowska, a miejsca dla do­wódców stacjonujących na misjach żoł­nierzy zazwyczaj brakowało. (.....) Obowiązkiem męża było szkolić i dbać o bezpieczeństwo swoich żołnie­rzy, a obowiązkiem cywilnej kontroli nad wojskiem było m.in. zadbanie o bezpie­czeństwo jego dowództwa. Pan minister Klich tłumaczy się teraz, że o niczym nie wiedział. Jak poważny człowiek może się tak tłumaczyć? Jak można kierując przez kilka lat firmą, resortem, szkołą tłuma­czyć, że nic się nie wiedziało? To minister wydał dyspozycję, potwierdzając pismo pana Prezydenta, że mają lecieć wszyscy- to był rozkaz dla Dowódców: lecieć. Na panu Klichu spoczywała odpowie­dzialność za nieodbyte szkolenia i inne konsekwencje wynikłe z braku środków. Środków, które zostały wyszarpnięte żołnierzom i to przez osobę, która jako minister obrony powinna dbać o rozwój i bezpieczeństwo żołnierza, zabiegać o te środki, a nie zwracać je do budżetu. (....) CZYTAJ CAŁOŚĆ .

Proszę przeczytać całość. Czy trzeba coś dodać?
To jeden wielki akt oskarżenia polskich władz. I to jest najsmutniejsze

[i]

Żenujący list.

[MDS]

Następna wdowa która poczuła misyjne parcie na szkło??
Żenua.

[thikim]

Mimo iż ta Pani na wojsku się nie zna, mimo iż coś długo czekała z tym listem na okazję to:

Cytat:

Sekretarka ministra, pani Bartkowska, nieustannie dzwoniła do dowództwa, pytając, co się tam dzieje, że nikt nie in­formuje mediów. Posiadam pismo, które dotyczy tej sytuacji. Pamiętam rozmowę męża z panem Klichem i panią Bartkow­ską, do której powiedział, że on nigdy nie zwrócił się do szeregowego w takim to­nie, w jakim ona zwróciła się do niego, trzygwiazdkowego generała.

i

Cytat:

Klich kontynuował politykę upokarza­nia generałów. Kiedy leciał do żołnierzy w Iraku czy Afganistanie, nie zabierał ge­nerałów ze sobą. Niektórzy z nich nawet przez 3 lata nie byli u swoich żołnierzy, lecieli dopiero wtedy, gdy napisali o to specjalną prośbę do pana Klicha. Jednak samolot zawsze był wypełniony, zawsze leciała pani Bartkowska, a miejsca dla do­wódców stacjonujących na misjach żoł­nierzy zazwyczaj brakowało.

jest prawdopodobnie smutną prawdą.

[konradzikw]

Cechą żołnierza jest między innymi honor, a to on sprawia, że jak się nie da zmienić rzeczywistości honorowo, to się honorowo rezygnuje. Reszta jest pokroju występów Błasikowej.
Od generałów wymaga się więcej i jak nie dają rady z politykami to odchodzą tak jak Skrzypczak. Próbował jeszcze jako cywil vice-MON, ale machina starych wyjadaczy w polityce i Jego zmieliła. Co z tego, że to prawda co napisała Pani Kwiatkowska, jak nic z tego nie wynika. Gdy Klich był MON całe szpalty min. tego Forum były poświęcone Jego wyczynom, ale prawie żaden z generałów nie miał odwagi zameldować np. na rocznej odprawie, jak jest. A teraz żale...?

[Stevie]

i, żenujący bo ...? Możesz rozwinąć?
porze, MDS, nie uważacie, że wasze wypowiedzi są niestosowne w stosunku do kobiety? Ba, niestosowność do żony kolegi po fachu? A tak wielu wspomina o zasadach, o "espirit de corps", et cetera. Czy wyrażenie swoich uczuć, odczuć po stracie bliskiej osoby to wariactwo? Bo widzi świat inaczej niż żołnierz w jednostce? Czy nasze żony, narzeczone inaczej postrzegają naszą służbę i nas inaczej? Naprawdę (zapytajcie wdów po żołnierzach, którzy zginęli na misjach)? Czy nie szanując siebie nawzajem czego mamy oczekiwać od cywili?

To nie pierwszy głos w tej sprawie. I przykre, że nawet wśród nas są osoby, które zatraciły nie tylko empatię, ale i zdrowy rozsądek połączony z indoktrynacją umysłów podawanych przez media głównego (gównianego) nurtu. Tylko na tyle niektórych stać? I kto tu jest żenujący?
Niestosowność zauważycie, gdy choć na chwilę postawicie się na miejscu bliskich tej katastrofy. Warto, bo wtedy widać jak ich potraktowano.
Zdaję sobie sprawę, że po każdej tragedii jest gloryfikowanie zmarłych (czasami przesadnie), ale czy to nie jest powszechne zjawisko? Co w tym złego?
Że jest żal, bo organa powołane do stania na straży nie potrafiły udźwignąć wagi tej katastrofy? Jak byście się czuli, gdyby profanowano zwłoki kogoś bliskiego? Jak byście się czuli, gdyby wmawiano wam, że jesteście sekciarzami, bo domagacie się normalnych standardów w wyjaśnieniu przyczyn? I tu nie ma nic do rzeczy czy był zamach czy nie, tylko jak do tej sprawy wielu podeszło, a za co biorą grubą kasę.
Wstyd mi za Was Panowie. Naprawdę.

[szeryf3]

Według mnie ten list powinien pojawić się parę lat temu.

[MK-J]

[i]

[konradzikw]

Przedmówca ma zdanie, z którym się zgadzam. Gratuluję trzeźwej oceny sytuacji. Co do tego, że Pani Kwiatkowska nie jest żołnierzem to mogę tylko odpowiedzieć, że pisząc honor miałem na myśli Generała, nie Generałową. Co do oburzenia, że nie można tak wyrażać się o postawie Pani Kwiatkowskiej, to argumenty przedstawił między innymi Użytkownik "i", a ja mogę tylko dodać, że jak ktoś wyraża publicznie swoją opinię, to temu komuś też publicznie można odpowiedzieć co się o tej opinii myśli i tyle.

[Ruski_okupant]

[Resurrected]

Bardzo się cieszę Kolego i, że wreszcie mogę się z Tobą zgodzić.

[-=Alex=-]

Przeczytałem całość, nie wybiórczo i odnoszę całkowicie inne wrażenie, niż niektórzy wypowiadający się wcześniej.

[Henryk Kwinto]

Jestem wstrząśnięty, tak listem Generałowej jak i postawą niektórych "żołnierzy" (celowo w cudzysłowiu)
Bo przecież Pani Kwiatkowska powinna zwrócić się do b]i[/b]- decydenta, mającego największy wpływ na rzeczywistość w Polsce. Ba, kreującego ją!
Zaraz , zaraz, jak by brzmiał początek listu:

Cytat:

List Otwarty generałowej KRYSTYNY KWIATKOWSKIEJ i, porze, MDS i inni ANONIMOWI czytacze NFoW

Szkoda, że decydent i nie poszedł do Premiera i nie powiedział, że szkoda kasy na dochodzenie, komisje , doświadczenia, odkłamywania, itp, bo on już w sobotę wiedział, że to wina pilotów i ch... Naród byłby Ci wdzięczny, bo Rychu, Zdzichu i Nowaki mieliby więcej do rozkradania.
No to panie i, proszę mi przypomnieć Twoje protesty, meldunki (imienne) i co one dały? Tylko nie pisz, że jesteś za "krótki", bo pisałeś i g.... z tego wychodziło.
A skąd wiesz, że śp. Kwiatkowski nie pisał i nie mówił o problemach? Bo GW nie napisała czy TVN nie poinformował?
Z informacji uzyskanych z bliskich kręgów ministerialnych, pragnę Ciebie i innych poinformować, że mówiono i to ostro nt problemów. Skrzypczak też. A że ten ostatni niefortunnie odniósł się na pogrzebie ś.p. Ambrozińskiego (co skrzętnie w sezonie ogórkowym media wyłapały), więc już bez krępacji powiedział co myśli. Od tego się zaczęło, co nie oznacza, że twarde opinie nie były wcześniej artykułowane. Nie wszystko nadaje się do mediów - chyba wiesz co mam na myśli.
Po części zgadzam się, że większa część generałów po dzień dzisiejszy nie ma jaj (!!!!!), a o honorze już nie wspomnę. Partykularne interesy tłumią nadzwyczaj skutecznie coś, co nazywamy honorem. O jednym to mamy tu nawet cały temat
To na razie tyle.
H.K.

P.S. Gdyby ktoś nie widział - Generałowej pieniędzy nie brakuje zważywszy na wszelkiej maści należności po Mężu oraz otrzymane odszkodowania. O takiej mamonie wielu może pomarzyć, więc ten wątek jest naprawdę poboczny.

P.S. A ruskim na podstawie których powstawały nasze raporty nie warto wierzyć - kolejny dowód

[thikim]

i napisał:

Cytat:

Skala obowiązków? Ma ich mniej od kaprala odpowiadającego za sprzęt osobiście, a nie przez rzeszę podwładnych.

Chciałem zaprzeczyć, ale i zna się na rzeczy.
Osobiście zresztą uważałem zawsze że największa odpowiedzialność mają: d-cy pododdziałów wielkości kompanii. Między młotem a kowadłem. Brak wspomagających sekcji (poza 1 specjalistyczną w niektórych pododdz.) a sekcje szczebla jednostkowego co mogą to zrzucają jako zadania dodatkowe d-cy pododdziału.
Dołączam do Henryk Kwinto i Steviego. Po prostu tak nie wypada Panowie (inni).